احتباس

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِحتِباس/

اسم مصدر

احتباس (پزشکی)‎

1. شاش‌بند. نگهداشتن چیزی.
2. (قدیم): حبس شدن، محبوس شدن. در حبس کردن.
3. (قدیم): منقطع شدن، بریده شدن.
4. (قدیم): خوداری کردن (بویژه از پرداختن مستمری)، امتناع.

کهن واژه

1. احتباس ممکن است در زبان معیار باستان بصورت اَح - تُ - باس قابل تجزیه باشد؛ و معنای صفتی تحقیر کننده مانند تجاوز به عنف یا لواط بوده است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس