احسان

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• احصان

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِحسان/

اسم مصدر

احسان

1. خوبی، نیکی، نیکویی. بخشش، نیکوکاری. صنیع. از ریشه حُسن.
2. (تصوف): بخشش چیزی به کسی. نیکی کردن در مقابل بدی دیگران.
3. احسان نامی اسلامی و مردانه است. در برخی کشورها مانند مصر این نام را بر دختران نیز می گذارند.

واژه‌های مشتق شده

• احسانی، احسان کردن

---

'

منابع

• فرهنگ بزرگ‌ سخن/ لغتنامه دهخدا/ فرهنگ لغت معین