اخص

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• اخس

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَخَصّ/

صفت

اخص

1. خاص، مخصوص. خاص‌تر، گزیده.
2. (منطق): ویژگی کلی‌ای که نسبت به کلی‌ای دیگر دارای مصداق‌های کمتری است. مقابل اعم.

کهن‌واژه

1. اخص ممکن است در زبان معیار باستان بصورت اَ - خَص قابل تجزیه باشد؛ و مفهومی مانند غلیظ، خالص با پیشوند تعجب اَ بوده است.

---

ترجمه
انگلیسی: specific

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس