ادا و اطفار

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَدا/اَطفار/

اسم مرکب

اداواطفار (گفتگو)‎

1. (عامیانه): افاده و ناز بیجا. ادا و اطوار.

واژه‌های مشتق شده

• ادا و اطفاری

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن