ادا و اطفاری

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَدا/اَطفاری/

صفت نسبی

اداواطفاری

1. (عامیانه): منسوب به ادا و اطفار؛ ادا و اطواری.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن