ادا و اطوار

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَدا/اطوار/

اسم مرکب

اداواطوار (گفتگو)‎

1. افاده و ناز بیجا؛ حرکات تصنعی و ساختگی. ادا و اطفار. ادا و اصول.

   ادا و اطوارش گاهی آدم را از او بیزار می‌کرد. «میرصادقی»

واژه‌های مشتق شده

• ادا و اطواری، ادا و اطوار درآوردن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن