ادب ورزیدن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَدب/ورزیدن/

مصدر فعل لازم

ادب‌ورزیدن (قدیم)‎

1. رعایت ادب کردن.

   حافظا علم و ادب ورز که در مجلس شاه/ هر که را نیست ادب لایق صحبت نَبُوَد.‌ «حافظ»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن