اراذل

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَراذِل/

اسم

اراذل

1. مردم پست؛ اشخاص فرومایه؛ ناکسان، زبونان. افراد لمپن.

   اراذل به سمت او یورش می‌آورند. «سیمین دانشور»

کهن‌واژه

1. اراذل ممکن است در زبان معیار باستان به صورت آرا - ذِل؛ یعنی محدوده و قلمروی افراد شجاع و جنگجو بوده است.

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس