فارسی

ویرایش

ریشه لغت

ویرایش
  • فارسی

آوایش

ویرایش
  • /اَز/اِتفاق/

  اسم مرکب

ویرایش

ازاتفاق (قدیم)

  1. اتفاقاً، از روی اتفاق.
    خادمی برآمد و محدث خواست و از اتفاق هیچ محدث حاضر نبود. بیهقی»

مترادف‌ها

ویرایش

منابع

ویرایش
  • فرهنگ بزرگ‌ سخن