اسپست

فارسی

ریشه لغت

• بابلی

آوایش

• اَس/پِسِت/

اسم خاص

اسپست

1. به معنی یونجه. این اصطلاح در فهرست اسامی نباتات باغ‌های مردوک اپالدین (مروداخ بالادان) پادشاه بابل باستان در اواخر سده هشتم پیش از میلاد آمده است.

   اسپست توسط محققان زبان‌شناس از متون میخی استنباط شده، اما ممکن است تلفظ صحیح آن، آزپِسِت باشد، که از خواص یونجه خوردن بوده و شکم باد کرده، دائم و بی‌اختیار باید خالی میشد.

منابع

• تاریخ ماد/ فرهنگ شمس