او
فارسی ویرایش
گونههای دیگر نوشتاری ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- پهلوی
آوایش ویرایش
- /اِو/
ضمیر ویرایش
او
- ضمیر منفصل، سوم شخص مفرد، معمولا برای انسان، اوی، وَی.
- خطاب سوم شخص مفرد.
- (توهینآمیز): برای صدا زدن کسی بهکار میرود.
واکه ویرایش
- یکی از واکههای زبان فارسی مثال: صدای /او/ در «و» واژههای «رود» و «نور».
ریشه شناسی۲ ویرایش
اسم ویرایش
ریشه شناسی۳ ویرایش
اسم ویرایش
- (سیوندی): آب.
––––
برگردانها ویرایش
ترجمهها
منابع ویرایش
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-90-8