بدیع

(بَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت

1. نو، تازه.
2. دانشی که به بیان زیبایی‌های صنایع شعری می‌پردازد.
3. عجیب، نادر.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

picturesque

• original
• novel
• newfound
• exquisite
• rhetoric
• prosody
• paronomasia
• metonymy
• hyperbole
• anagram
• prosodist
• metric
• litotes
• involution
• equivoque
• equivoke
• rhetorician
• acatalectic
• synecdoche
• dipody
• octameter
• anaphora
• merism
• metonym
• zeugma
• amphibrach