بسیچ

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /بَسیچ/

اسم

بسیچ

1. تهیه، آمادگی. احتمالا مترادف با بسیج، به استناد ابیات شاهنامه طلبیدن، کسب نمودن. پسیچ.

   نشاید درنگ اندرین کار هیچ/ کجا آید آسایش اندر بسیج «فردوسی»

منابع

• شاهنامه. ISBN 964-5566-35-5

---

زبان دیگر

زبان معیار باستان

آوایش

• /بَ/سِیچ/

اسم

بسیچ

1. بسیچ ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش بَ از حروف تعجب و سیچ به معنی ریدن غیر اختیاری باشد.

   در جنگ‌های میدانی دوران باستان دیدن حالات فوق در افراد ترسیده، زخمی و کُشته شده خیلی طبیعی بود، بدین سبب بسیچ یادگار صحنه‌های نبرد آن دوران است.