بلند

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /بُلَند/

صفت

1. دارای ارتفاع زیادتر سطح، دارای کشیدگی زیاد، دارای فاصله زیاد از زمین، دارای دامنه زیاد.
2. دراز، کشیده.
3. دارای ارزش، یا اهمیت یا اعتبار معنوی.

––––

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ لغت معین