بود

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /بود/

اسم مصدر

بود

1. بن‌ مضارع بودن؛ وجود، هستی، سرمایه.
2. بود: در گویش تونی و گویش گنابادی یعنی کامل شده ، بود شده.

مصدر لازم

1. تفت دادن چیزی روی آتش، مانند تخمه و فندق و پسته و بادام و ذرت.

فعل

بوَد

1. مضارع التزامی سوم شخص مفرد از بودن، ممکن است.

زبان دیگر

ریشه لغت

• بهاری

اسم

بود

1. ران، ران انسان یا هر جانور دیگر.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: was
• wellbeing
• reminiscent
• reminiscence
• perhaps
• perchance
• monument
• memory
• stele

• stela
• monumentalize
• memorialist
• commemorative
• adonis
• antaeus
• sisyphus
• catastasis

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن