بیزار

فارسی

ریشه شناسی

• نیاهندوایرانی

آوایش

• [بِی/زار]

صفت

بیزار

1. آنکه از کسی یا چیزی خوشش نیاید و از او متنفر باشد یا دوری کند.

   بیزار از دو بخش بی - زار تشکیل شده و استنتاج از اصطلاح فوق در زبان معیار باستان، یعنی یکبار زاری کردن یا چنان زاری کردن به‌قول حافظ: بیاد آن یار و دیار چنان بکریم زار ...

صفت مرکب

1. بی میل، متن.

عربی

اسم

1. فارسی بازار.
2. بازار. گونه‌ی جمع: بیازره.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-91-6