تاویل‌جستن
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- عربی
آوایش ویرایش
- /تأویل/جُستَن/
مصدر فعل متعدی
ویرایش
تأویل‌جستن
- (قدیم): به دنبال تأویل بودن، راهی برای توجیه جست‌وجو کردن.
- برادانِ خود را بِه از آن خواهی که خود را، و عیب ایشان را با عذر و تأویل جویی و جرم بسوی خود افکنی. «خواجه‌عبدالله»
مترادف‌ها ویرایش
منابع ویرایش
- فرهنگ بزرگ سخن