تجلی‌ ذات

فارسی

ریشه لغت

فارسی

آوایش

• /تَجلی/ذات/

اسم مرکب

تجلی‌ذات

1. (تصوف): تجلی‌ای که مبدأ آن، ذات حق است بدون اعتبار صفات او.

مترادف‌ها

• تجلی صفات
• تجلی شهودی