تشو.پ

فارسی

ریشه لغت

• عیلامی

آوایش

• /تَشو/پَ/

اسم خاص

تشو.پ

1. کورتش و تشو.پ؛ معادل کاره یا کارای زبان پارسی باستان تعبیر شده، بدین منوال به معنی هم فرد جنگی و هم کشاورز یا زراع باید تلقی گردد.

   تشوپ احتمالا به صورت تشوپَ درست بوده ولی به شکل تشوپَ تفسیر شده است.

مترادف‌ها

• مانیه
• ایروهیدگ

منابع

• تاریخ ماد: ص ۳۰۳