مانیه

فارسی

ریشه لغت

• پارسی باستان

آوایش

• /مان/ئیه/

اسم خاص

مانیه

1. منسوب به مان.
2. کورتش و مانیه، در زبان پارسی باستان مترادف زبان عیلامی ایروهیدگ.

مترادف ها

• تشو.پ
• ایروهیدگ

منابع

• تاریخ ماد: ص ۳۰۳