تعبیه
فارسی ویرایش
ریشه‌شناسی ویرایش
- نیاهندوایرانی
آوایش ویرایش
- [تعب/ئیه]
اسم مصدر
ویرایش
تعبیه
- چیزی را در جایی نصب کردن؛ کار گذاشتن؛ قرار دادن.
- تعبیه معرب تبیه بوده که اصطلاح اخیر از دو بخش تب | ئیه تشکیل شده است و استنتاج از آن در زبان معیار باستان کسی در شُرف تب کردن است.
- آراستن، آماده کردن.
- فراهم آوردن مقدمات هر کاری.
عربی ویرایش
مصدر
ویرایش
- تعبیة
––––
برگردان‌ها ویرایش
ترجمه‌ها
منابع ویرایش
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-92-4