تقصیر

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /تَقصیر/

اسم مصدر

تقصیر

1. انجام دادن کاری ناروا یا انجام ندادن کاری بایسته؛ موجب زیان یا ایجاد وضعی نامطلوب شدن. کوتاه کردن.
2. سستی ورزیدن، کم کاری کردن.
3. گناه، جرم.

واژه‌های مشتق شده

• تقصیر داشتن

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن