حلیف

فارسی

ریشه‌ حلیف

• عربی

آوایش

• /حَ/لیف/

صفت

حلیف

1. هم عهد، هم سوگند.
2. یار، دستیار.

   حلیف ممکن است از دو بخش حَ - لیف شکل گرفته باشد، و مفهوم باستانی آن با یار، هم‌عهد متفاوت است.

مترادف‌ها

• حلب

منابع

• فرهنگ لغت معین