خبر کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /خَبَر/کردَن/

مصدر فعل متعدی

خبرکردن

1. آگاه کردن، دعوت کردن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن