درقه‌کرگ

فارسی

ریشه لغت

• شاهنامه

آوایش

• /درقه/کَرگ/

اسم مرکب

درقه‌کرگ

1. نوعی سپر جنگی که از پوست کرگدن ساخته می‌شد.

   بیفکند نیزه، کمان برگرفت.....یکی درقهُ کرگ بر سر گرفت (شاهنامه)

منابع

• شاهنامه