دیجور

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /دَیجور/

صفت

دیجور

1. سیاه، بسیار تیره و تاریک.

   بی مِهر رخت روز مرا نور نماندست.....وز عمر مرا جز شب دیجور نماندست (حافظ)

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن