راه

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /راه/---/راه (جمع راه‌ها)

اسم

راه

1. را؛ هر جایی از زمین که مردم از آنجا رفت‌ و آمد کنند؛ محل عبور یا گذر، گذرگاه، جاده.
2. رای، قاعده‌ و قانون، رسم‌ و روش، کرّت و مرتبه.
3. (موسیقی) [قدیمی]: نغمه و آهنگ، مقام، پرده.
4. در گویش گنابادی یعنی پیاده روی.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
انگلیسی:way path lane ایتالیایی: via