رندان

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

آوایش

• /رِنْد/آن/

اسم مرکب

رندان

1. منسوب به رند؛ در تصوف، کسی که باطنش سالم‌تر از ظاهرش باشد.

   در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع.....شب‌نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع (حافظ)

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: rogues