زای
فارسی ویرایش
ریشه شناسی ویرایش
- نیاهندوایرانی
آوایش ویرایش
- [زای]
صفت ویرایش
زای
- کنایه از پستی و جلب بودن فرد سوم هنگام گفتگوی دو نفر.
- بارزترین مثال برای تفهیم مخاطب در هنگام محاوره اشاره به خربزه شیرین است ولی وقتی فاسد شد تلخترین است.
ربشه شناسی ۲ ویرایش
- فارسی
اسم ویرایش
منابع ویرایش
- فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-94-5
––––
برگردانها ویرایش
ترجمهها
|