زو

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• ذو، ضو

ریشه لغت

• نیاهندوایرانی

آوایش

• /زُو/

اسم

زو

1. (قدیم): ممکن است به نای، توان، طاقت تعبیر می‌شده ولی ریشه آن مبهم است؛ به دریا هم تعبیر می‌شود.

   در شاهنامه پیشوند و پسوند بعضی شاهان است، زوتهماسپ. گاهی هم بجای ذی بکار می‌رود مانند زو منوچهر که بجای ذی‌ منوچهر است.

2. زو در گویش گنابادی یعنی دره عمیق همراه دارای آبشار یا چشمه ، نام یکی از مناطق ییلاقی و تفریحی گناباد

واژه‌های مشتق شده

• زو زو

––––

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: zov انگلیسی: zav انگلیسی: zw انگلیسی: zaav

منابع

• فرهنگ لغت معین