زوال

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /زَوآل/

مصدر لازم

زوال

1. نیست شدن، از بین رفتن. آفت.
2. متمایل شدن آفتاب از وسط آسمان به سوی مغرب.

صفت

1. نقصان، خرابی، نیستی، ناپیدا.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین