سایه

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /سایِه/

اسم

سایه

1. (فیزیک): تاریکی نسبی که به سبب جلوگیری از تابش مستقیم نور در یک سطح یا در فضا ایجاد نی‌شود، مقابل روشن.
2. محیط تاریکی که در اثر قرار گرفتن جسم تیره در برابر نور ایجاد می‌شود؛ شبح.
3. از اسامی زنانه ایرانی.
4. پناه، حمایت.

مثال

1. سایه کسی را با تیر زدن کنایه از: سخت با او دشمن بودن. #زیر سایه کسی بودن: مورد حمایت و توجه او بودن.

زبان دیگر

ریشه لغت

• بهاری

اسم

1. شمار، شمارش، شمارش تعدادی از یک چیز مانند تعداد گردو؛ سایوار یعنی شمارش دارد.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن