ستوه

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /سُتوه/

اسم

ستوه

1. بیزار و خسته شدن از کسی یا چیزی.

   یکی جادوی بود نامش ستوه.....گذارنده راه و نهفته پژوه (شاهنامه)

2. نک استوه.

صفت

1. خسته و درمانده، افسرده و رنجور، به‌تنگ آمده.

متضادها

• نستوه

––––

برگردان‌ها

ترجمه انگلیسی

• انگلیسی: harassment