نستوه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /نَسْتوه/

صفت

نستوه

1. خستگی ناپذیر. مبارز.

   نستوه ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش نحس - توو بوده و مفهوم کلی، تکرار و دور نحسی است که ادامه دارد؛ این پدیده با مرد مبارز شکست‌ناپذیر همسان بوده، منتها از نگاه فرد مبارز مغلوب.

2. مرد جنگی که از جنگ و ستیز خسته و عاجز نگردد.
3. کسی که از کاری خسته نشود و به ستوه نیاید.

متضادها

• ستوه

منابع

• فرهنگ لغت معین