سندی

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /سَنَدی/

حاصل مصدر

سَندی

1. مربوط به سَنَد.‌

صفت نسبی

سِندی

1. منسوب به سِند ناحیه‌ای در جنوب پاکستان.
2. زبانی از شاخه زبان‌های هندوایرانی، از خانواده زبان‌های هندواروپایی که در سِند پاکستان رایج است.

---

ترجمه
انگلیسی: documentary underwrite authority

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن