شایوار
فارسی ویرایش
گونههای دیگر نوشتاری ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- نیاهندوایرانی
آوایش ویرایش
- /شایه/وار/
اسم مرکب ویرایش
شایوار
- اصطلاحی منسوخ شده و از یادها رفته، ظاهراً در زبان معیار باستان به معنی «صاحب دارد» بوده.
مترادفها ویرایش
پانویس ویرایش
- ↑ شایوار، زمانی صرف میشده که در شهریور ماه بخواهی از باغ یا باغچه و مزرعه کسی، میوهای بدون اجازه بچینی ابراز میشد، یعنی مراقب باش اینجا شاه یا صاحب دارد.