شخ

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /شَخ/

1. شاخه، شاخ حیوانات.

ریشه شناسی۲

شِخ

1. سر کوه، زمین سخت و ناهموار.
2. استوار، محکم.

ریشه شناسی۳

شُ

1. چرک.

زبان دیگر

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /شِخ/

صفت

شِخ

1. مترادف شیخ فارسی، و به صدای سکه داخل کیسه که در جیب بغل اغلب شیوخ هنگام حرکت به گوش می‌رسید. شق‌شق.

ریشه شناسی۲

شَخ

1. مترادف شاخ فارسی، بویژه شاخ گاو.

ریشه شناسی۳

شُخ

1. مترادف شوخ فارسی، آدم اهل شوخی.

منابع

• فرهنگ لغت معین