شیرین
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- فارسی
آوایش ویرایش
- /شیرِین/
اسم
ویرایش
شیرین
- از اسامی زنانه ایرانی.
صفت نسبی
ویرایش
- منسوب به شیر، مقابلِ تلخ دارای مزه مطبوع، و گوارا.
- (مجاز): زیبا، خوش‌سخن، دوست‌داشتنی؛ خوشایند: ◻︎ مگر از هیئت شیرین تو می‌رفت حدیثی / نیشکر گفت کمر بسته‌ام اینک به غلامی (سعدی۳: ۹۰۰).
- (مجاز): عزیز: ◻︎ میازار موری که دانه‌کش است / که جان دارد و جان شیرین خوش است (فردوسی۲: ۱/۱۰۰).
قید
ویرایش
––––
برگردان‌ها ویرایش
ترجمه‌ها
منابع ویرایش
- فرهنگ لغت معین