عشیرة

فارسی

گونه های دیگر نوشتاری

• عشیره

ریشه لغت

• زبان معیار باستان

آوایش

• /عَش/یِر/عت/

اسم مرکب

عشیرة

1. گاهی برخی واژه‌های عربی بهتر از واژه‌های فارسی کهنه بودن واژه را نشان می‌دهند و این حاکی از سیطره زبان معیار باستان در جهان باستان است.

کهن واژه

1. عشیرة ممکن است در زبان معیار باستان به سه بخش عش - یِر - عت قابل تجزیه باشد؛ که مفهوم کلی از آن به معنی کندن زمین یا چاله انداختن در زمین، خصوصیتی که هنگام احداث چادر، از ایشان مشاهده شده است.

منابع

• فرهنگ شمس