عی (قدیم)
- ناتوانی، درماندگی؛ ضعف.
- آن داروی همه دردی و شفای عیی است. «سیدقطب»
- عی با ئی در تلفظ هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارند بنابر این در زبان معیار باستان بلحاظ مفهومی نیز تفاوتی نداشتند و هر دو کلمه به معنی بو یا رایحه بوده است.
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس
