فرصت‌طلبی

(فُ صَ. طَ لَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی + فارسی

اسم مصدر

1. استفاده از هر زمان و فرصتی برای رسیدن به مقاصد شخصی.
2. تغییر جهت و نظر بر مبنا و فراخور دگرگونی اوضاع؛ اپورتونیسم.

منابع

• فرهنگ فارسی معین