فضل

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /فَضْل/

صفت

فضل

1. کمال، افزونی. رجحان، برتری.
2. نیکویی، بخشش. معرفت، دانش.

واژه‌های مشتق شده

• فضلا، اهل فضل

---

منابع

• فرهنگ لغت معین