فند

(فَ نَ)

فارسی

فَنْد :(fand) در گویش گنابادی یعنی کلک ، دسیسه ، فنون کاری ، راز ، سِرْ

ریشه‌شناسی

• عربی

اسم

1. دروغ، کذب.

(اِ م

1. نیرنگ، حیله.

منابع

• فرهنگ لغت معین

1. فَ

صفت

1. ناتوانی، درماندگی.
2. ناسپاسی.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(فَ نْ)

اسم خاص

1. فند

1. روستایی در نزدیکی شهر گرمسار در استان سمنان

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ فند دارد