قر

فارسی

(قِ)

ریشه‌شناسی

بسنجید با فارسی دری قدیم غر، کر (در کام و کر).

اسم

(عا.)

1. ادا و اطوار، پیچ و تابی که به بدن می‌دهند.

نکات کاربرد

1. ~ کمر انداختن کمر خود را با حرکات عشوه آمیز تکان دادن.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(قُ)

صفت

1. کسی که ورم بیضه دارد.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(~.)

صفت

(عا.)

1. فرو رفته.

منابع

• فرهنگ لغت معین

قُرْ :(ghor) در گویش گنابادی یعنی غوز کمر ، برامدگی ، برجستگی ، گوژپشت

برگردان‌ها

انگلیسی

bitch