قربان

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• قَربان

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• قُر/بان/

اسم مصدر

قربان

1. (ادیان): کشتن گوسفند، گاو، شتر و مانند آنها در مراسم دینی یا به مناسبت دیگر معمولا به تبت تقرب به خدا.

   قربان ممکن است از دو بخش قُر - بان شکل گرفته باشد و بان همان پاینده، نگهبان یا مواظب است. ولی قُر احتمال اینکه آتش باشد محتملتر است؛ بدین منوال قربان، نگهبان آتش باشد، بسیار زیاد است.

2. عنوانی برای نشان دادن ارادت و اخلاص به فردی که دارای مقام مهمی است.

مصدر لازم

1. نزدیک شدن؛ عید قربان روز دهم ذیحجه که حاجیان در مکّه قربانی کنند.

قید

1. قربان صدقه کسی رفتن کنایه از: الف - اظهار محبت و اخلاص و ارادت کردن به کسی.
2. اصرار و التماس کردن به کسی.

استعاره

1. صدقه، تصدق.

اسم

قَربان

1. کمان دان، جای کمان.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن