قرمطی

(قَ مَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(ص نسب.)

1. یک تن از قرمطیان، پیرو فرقة قرامطه.
2. مخالف مذهب و دین.

منابع

• فرهنگ لغت معین