قوری

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• غوری

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /قورِی/

اسم

قوری

1. ظرفی کوچک، کمابیش استوانه یا کروی برای دم کردن چای.
2. آوندی است لوله‌دار که در آن چای و جز آن دم می کنند.
3. دهی است از دهستان ازگاه بخش مرکزی شهرستان فیروزآباد، سکنه آن ۲۱۱ تن. آب آن از چاه و رودخانه، محصولات آن غلات ، خرما، تنباکو و لیمو. شغل اهالی زراعت و باغداری و صنایع دستی، شغل زنان آنجا فرش و گلیم‌بافی است. (دهخدا: از فرهنگ جغرافیایی ایران)

زبان دیگر

• بهاری

قورِه

1. خشک، خالی، زمین بی‌آب و علف.

   قورِه یِردِه.

   زمین بایری است.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
ایتالیایی: teiera انگلیسی: pot teapot teakettle

منابع

• فرهنگ لغت معین