قیومیت
قًیّومیَت [مصدر جعلی عربی، اسم مصدر] یعنی قَیّوم بودن، قائم بالذّات بودن.
- القیّوم از أسماءالحسنی است. (نام شماره 63 به معنای قائم به ذات، آفریننده‌ای که کسی او را نیافرید، پاینده)
در اصطلاح سیاسی، قیّومیت در معنی قیمومت به کار رفته است. قیمومیت هم گفته‌اند. (معنای حقوقی-سیاسی را در ویکی‌پدیا ببینید.)