مرد

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /مَرد/----/مرد (جمع مردان)

اسم

مرد

1. جنس نرینه انسان، انسان مذکر بالغ، شوهر، مقابل زن. کسی که شایستگی انجام کاری را دارد. کنایه از شجاعت، دلیری، بخشنده‌گی.

   از فارسی میانه مِرد از فارسی باستان مرتیه.

2. (گیاهی): مُرد یا مورْد، از گیاهان مقدس ایرانیان باستان.

صفت

مُرد

1. مُردن، مرگ.

اسم مصدر

مردّ

1. بازگشت، بازگردانیدن.

ریشه لغت

• نیاهندوایرانی

اسم

مَرَدّ

1. یا همان آمارد، نام شهرهای آمل و آموی از نام این قوم گرفته شده و ساکنان این دو شهر و بسیاری شهرهای دیگر از این قوم میباشند.

––––

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ لغت معین