مصدر مرکب

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /مَصْدرِ/مُرکّب/

اسم مرکب

مصدرمرکب

1. (ادبی): در دستور زبان مصدری که جزء غیر اضافی معنی‌دار به آن افزوده شده باشد، مانند پهلو زدن، و کار کردن؛ مقابل مصدر ساده.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن